ဆရာ အောင်ကောင်းမွန်

“ေမတၱာဆိုသည္မွာ ”2012 Velentine"s Day aung kung mon ေဖေဖာ္၀ါရီလ 14, 2012 4:00pmတြင္ aung kung mon မွတင္ျပေသာဘေလာ႔ပို႔(စ္)ျဖစ္ပါသည္ View Blog ေဖေဖၚ၀ါရီလ(၁၄)ရက္ ဆိုသည့္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေန႔တစ္ေန႔သည္ မသိမသာႏွင့္ (၂၀၁၂)အတြက္ ေရာက္ရွိလို႔ လာခဲ့ျပန္ၿပီျဖစ္၏။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေဖေဖၚ၀ါရီလ(၁၁)ရက္မွာ အသက္ (၃၆)ႏွစ္ ျပည့္ခဲ့ၿပီမို႔ ေဖေဖၚ၀ါရီတစ္လလံုး ဘာသာေရးကိစၥေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေဟာခန္းကိစၥကလြဲၿပီး အလုပ္ေတြကိုေခတၱ ေလွ်ာ့ႏိုင္သေလာက္ေလွ်ာ့ၿပီး ေကာ့(စ္)မစ္အားေတြျပည့္ေနေတာ့ အခုတေလာ စာေတြလည္းသိပ္မေရး ျဖစ္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ အခုေတာ့ Velentine's day အတြက္ စာမူအျဖစ္က သီးသန္႔ေရးထားတာကမရွိ ျဖစ္ေန ေတာ့ စဥ္းစားရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဗီဒီယို႐ိုက္ကူးေရးနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ဇာတ္ကားအေရအတြက္မ်ားမ်ား ႐ိုက္ဖို႔အစီအစဥ္မရွိပါေသာ္လည္း TV ဇာတ္လမ္း အက်ိဳးျပဳေတြ၊

aung kung mon မတ္လ 16, 2012 8:50pmတြင္ aung kung mon မွတင္ျပေသာဘေလာ႔ပို႔(စ္)ျဖစ္ပါသည္ View Blog ၂၀၁၂ခုနွစ္၊မတ္လ(၁၁)၇က္ေန႔မြန္းတက္ခ်ိန္တြင္တြက္ခ်က္ေဟာၾကားခ်င္း ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့ပညာပိုင္းဆိုင္ရာ ဆရာသခင္ႀကီးအဘ ေဒါက္တာမင္းသိခၤ ေျပာခဲ့ဘူးတဲ့စကားေလး တစ္ခြန္းမွာ အလြန္ကိုမွတ္သားစရာေလးပါ။ “ေလာကႀကီးမွာ လဲက်တာဟာရွက္စရာမဟုတ္ဘူး၊ ျပန္မထ ႏိုင္တာကရွက္စရာ” အဘရဲ႕စကားေလးက

ဗဟန္းဘက္တြင္ ျမန္မာထမင္းဆိုင္ႀကီးတစ္ဆိုင္ ရွိခဲ့ဖူး၏။ ထိုဆိုင္၏ အမည္မွာ ‘ေရႊညာသူ’ ဟူ၍ ျဖစ္၏။ ထိုေရႊညာသူ ထမင္းဆိုင္ ပိုင္ရွင္မွာ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ (၃၀)မွ်ပင္ မရွိေသးေပ။ ထိုဆိုင္ရွင္ မိန္းကေလးမွာ အညာေဒသမွ အေတာ္အတန္ႂကြယ္ဝေသာ မိဘမ်ားမွ ေပါက္ဖြားလာသူျဖစ္၏။ သို႔ရာတြင္ ၎၏ မိဘမ်ားမွာလည္း ႏွစ္အတန္ၾကာကပင္ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆိုသလို ကြယ္လြန္ၾကၿပီျဖစ္၏။ ထိုအခါ ထိုမိန္းကေလးသည္ မိဘမ်ား၏ အေမြကို ရလိုက္ေသာ္လည္း ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာဟူ၍ မရွိရကား စီးပြားေရးကို လည္း မည္သို႔မည္ပံု လုပ္ကိုင္ရမည္ဟု မေတြးတတ္ေအာင္ရွိေနေလ၏။ ထိုအခ်ိန္၌ပင္ ၎ငယ္စဥ္က ထိ္န္းေက်ာင္းခဲ့ေသာ ‘ေဒၚပု’ ဆိုသည့္

ထို႔ေနာက္ မဂၤလာေဆာင္ရန္အတြက္ ဖိတ္စာမ်ားပင္ ေပးလိုက္ၿပီ ျဖစ္၏။ တင္တင္သည္ ကိုအုန္းသာ၊ ကိုညိဳ၊ ကိုပါလစ္၊ ကိုေသာင္းေရ႔တို႔အား… “တင္တင္မဂၤလာေဆာင္ကို လာျဖစ္ေအာင္ လာရမယ္ေနာ” ဟု ေျပာ၍ ဖိတ္စာမ်ား ေပးလိုက္ၿပီျဖစ္၏။ ဖိတ္စာရေသာေန႔တြင္ အခါတိုင္း၌ ထမင္းႏွစ္ပန္းကန္ စားေလ့ရွိေသာ ကိုေသာင္းေရႊသည္ ထမင္းတစ္ပန္းကန္ပင္ ကုန္ေအာင္ မစားနိုင္ဘဲ ျပန္သြားရွာေလ၏။ ေဗဒင္ဆရာ ကိုပါလစ္ကမူ တင္တင့္အား…“ဟိုေထာင့္က စားပြဲမွာ ေန႔တုိင္း ထမင္းစားတဲလူကို ဖိတ္စာမေပးဘူးလား” ဟု ေမးလိုက္ေလ၏။ “ေပးရမွာေပါ့ ကိုပါလစ္ရဲ႕ ဒါေပမယ့္ သူ႔နာမည္ကို တင္တင္မွ မသိ ဘဲနဲ႔” ဟု တင္တင္က ျပန္၍ ေျပာေလ၏။ “ဒီလိုဆိုရင္ ဖိတ္စာအလြတ္တစ္ခု က်ဳပ္ကို ေပးထား၊ သူလာေတာ့

ျမန္မာျပည္၏ အထက္ပိုင္းတြင္ ေတာႀကီးတစ္ေတာသည္ ရွိ၏။ ထိုေတာ၌ ကြ်န္းပင္မ်ားကဲ့သို႔ ျမင့္မားေသာပင္ စည္ ပင္ေဆာက္ႀကီးမားသည့္ အပင္မ်ားသည္ ထူထပ္သိပ္သည္းစြာ ေပါက္ေရာက္လ်က္ရွိ၏။ ထိုေတာသည္ အမ်ိဳးေပါင္း အရာေထာင္ေသာ ေတာပန္းတို႔ျဖင့္ၿပီး၏။ ထို႔အတူ အမ်ိဳးေပါင္း အရာေထာင္ေသာ ပ်ားပိတုန္းလိပ္ျပာတို႔သည္ရွိ၏။ ထို႔အတူ ပ်ားအံုကို ဖဲ့၍ဖဲ၍ စားတတ္ေသာ ဝက္ဝံတို႔သည္လည္း အေျမာက္အမ်ားရွိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေတာကို “ဝက္ဝံေတာ”

ဘတ္စ္ကား လာေသာအခါ၌ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ထြန္းျမင့္ကိုႏႈတ္ဆက္၍ ဘတ္စ္ကားေပၚသို႔ တြယ္၍တက္ခဲ့၏။ အိမ္သို႔ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏မိန္မအား ကိုေမ်ာက္ႀကီး၏ အေၾကာင္းကို ေျပာျပေလေတာ့၏။ ကြ်ႏ္ုပ္၏ မိန္းမသည္ လြန္စြာ အံ့ၾသ၍ေန၏။ “ေၾသာ္… အဲဒီစာေရးဆရာဟာ ရွင့္သူငယ္ခ်င္း ကိုေမ်ာက္ႀကီးကိုး၊ ကြ်န္မ သူ႔စာအုပ္ေတြ သိပ္ႀကိဳက္တာ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္

တစ္ခါက ကမၻာေလာကႀကီးအတြက္ လြန္စြာမွ အေရးႀကီးေသာ သိပၸံဆရာႀကီး တစ္ဦး၏ ပစၥည္းမ်ားကို သူ၏ အိမ္တြင္ေမြးထားေသာ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္က ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့ဖူးေလသည္။ ထိုအခါ သိပၸံဆရာႀကီးသည္… “ေၾသာ္..မင္းဟာ ေမ်ာက္ကိုး၊ ဘယ္ေလာက္ အေရးႀကီးမွန္းမသိေတာ့ ဖ်က္ဆီးပစ္တာေပါ့” ဟု ညည္းတြားေလ၏။ တေအာင့္ၾကာေသာ္ ထိုသိပၸံဆရာႀကီးကပင္… “တခ်ိဳ႕လူေတြလဲ မင္းလိုပါပဲကြာ” ဟု ထပ္မံေျပာဆိုျပန္ေလ၏။ ထိုသိပၸံဆရာႀကီးက သိပၸံပညာကို သာမက၊ ေမ်ာက္၏သဘာကိုလည္း သိ၏။ ေမ်ာက္ႏွင့္ တူေသာ လူတို႔၏ သဘာဝတို႔ကိုလည္း သိေပသည္။ ကြ်ႏု္ပ္မွာမူကား သိပၸံဆရာႀကီးလည္း မဟုတ္၊ ေမ်ာက္အေၾကာင္းကိုလည္း ဂဃနဏ သိသူလည္းမဟုတ္၊ သို႔ရာတြင္

၂၀၁၁ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ၏(၃၁)ရက္ နံနက္ခင္းအခ်ိန္ကာလသို႕ေရာက္ရွိလာၿပီ ဟူေသာအသိသည္ ကၽြႏု္ပ္အေတြးအိမ္၏တံခါးသို႔ ဦးဦးဖ်ားဖ်ားေရာက္၍ပင္ ေနေလ ေတာ့၏။ နံနက္ခင္း၏ ခႏၶာသန္႔စင္မႈ ကိစၥမ်ားျပဳလုပ္ရင္းႏွင့္ပင္ နက္ျဖန္ဆို ၂၀၁၂ေရာက္ ၿပီဆိုသည့္ သတိမွာ ထပ္ျပန္တလည္းလည္းပင္ ကၽြႏု္ပ္အာရံုတစ္ခုအား ဖံုးလႊမ္းထားေန ေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ နံနက္စာ စားရင္းပင္ ၁-၁-၂၀၁၂ NEW YEAR(HAPPY) အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ဘယ္အေၾကာင္းအရာေရးလွ်င္ေကာင္းမည္နည္းဟုပင္ ထပ္ျပန္တ လဲလဲႏွင့္စဥ္း စားေနေသာ္လည္း စိတ္ႏွလံုးရႊင္ျပစြာ ေရးရမည့္အေၾကာင္းအရာမွာ အာရံုတြင္မရသျဖင့္ စီးကရက္ တစ္လိပ္ၿပီးတစ္လိပ္ကုန္ရံုသာရွိ- အခ်ိန္ေတြကုန္မွန္းမသိ ႏွင့္ပင္ နံနက္(၉း၀၀)နာရီ ထိုးသြားေလေတာ့၏။ ရာဇမုနိရုပ္ရွင္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ၊ ဂႏၶကုဋီတိုက္ေတာ္ ၊ ေငြထီးေတာ္ႏွင့္စိန္ဖူး ေတာ္ တင္လွဴမဂၤလာ အားသြားရန္ အေၾကာင္းကိစၥမွာလည္းရွိေန၍

ကေမၻာဇဌာေန လား၇ွိဳးေျမ၏ သာသနာ(၂၅၀၀)ျပည္လံုးခ်မ္းသာေစတီေတာ္ ∆ႏွင္းမႈန္တေဖြးေဖြး ေျမာက္ေလေသြးသည့္ ေဟမာန္သ ေဆာင္းသဘာ၀တို႔၏ လႊမ္းမိုးဆဲအခ်ိန္ ကာလ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ၏ ေန႔ရက္မ်ား၏ တစ္ခုေသာ ေန႔လည္ခင္းမွာပင္ ျဖစ္ေလေတာ့၏။ ကၽြႏု္ပ္ ေဗဒင္ေဟာလ်က္ရွိေသာ လား႐ႈိးၿမိဳ႕၊ သာသနာ(၂၅၀၀)ျပည္လံုးခ်မ္းသာေစတီေတာ္ (ေတာင္ေပၚ ဘုရား)ရွိ ကၽြႏု္ပ္ေဗဒင္ေဟာခန္းသို႔ ဘုရားေဂါပကလူႀကီးတစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးလွေက်ာ္သည္ ေရာက္ရွိလာေလ၏။ ဦးလွေက်ာ္ဆိုသူမွာ လား႐ႈိးၿမိဳ႕၊ ျပည္နယ္စည္ပင္သာယာေရး႐ံုး၏ အရာရွိတစ္ဦးျဖစ္၏။ ယခုအခါတြင္ သက္ျပည့္ပင္စင္ရ၍ ဘာသာေရး၊ သာသနာေရးကိစၥမ်ားကိုသာ ျပဳလုပ္ေနၿပီျဖစ္၏။ ယခု သာသနာ(၂၅၀၀) ေစတီေတာ္ေဂါပကအဖြဲ႕၏ အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ႏွင့္ ဘုရားအက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ား ကို ကုသိုလ္ျပဳလုပ္ေနသူ ျဖစ္ပါ၏။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ႏွစ္ဦးမွာ