“အခ်ိန္သည္ ဘ၀၊ ဘ၀သည္ အခ်ိန္” ေကာင္းညြန္႔ေ၀(ေရစၾကိဳ)
လူ႕ဘ၀တသက္တာတြင္ ကြ်ႏု္ပ္တို႕ရရွိထားေသာ အခ်ိန္သည္က်ြန္ဳပ္တို႕ထင္ထားသလို မမ်ားလွပါေခ်။ အတိအက် စာရင္းခ်ေရးၾကည့္လွ်င္ သက္တမ္း ၆၀ရွိေသာလူတေယာက္သည္ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကို အိပ္ရာထဲတြင္ အခ်ဥ္းအႏွီးျဖဳန္းတီးပစ္ခဲ့ေၾကာင္းေတြ႕ရွိရသည္။
လူတေယာက္အေနျဖင့္ သတိမထားမိဘဲ အမွတ္တမဲ့ အကိ်ဴးမဲံ႕ကုန္လြန္သြားေသာ တေန႔တာႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီကာလကိုစာရင္းအင္းပညာရွင္တစ္ဦးကအေသးစိတ္တြက္ခ်က္ဆန္းစစ္ၾကည့္သည္။ ထိုဆန္းစစ္ခ်က္အရေမြးကင္းစအရြယ္မွ အသက္၆၀အရြယ္အထိ လူတေယာက္၏
အခ်ိန္သံုးစြဲမႈခြဲတမ္းမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။(၁) အိပ္ခ်ိန္ ၂၀ႏွစ္
(၂) စားခ်ိန္ ၃ႏွစ္
(၃) စားေသာက္ပြဲတြင္ထိုင္ေစာင့္ခ်ိန္ ၉လ
(၄) အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ ၁၇ႏွစ္၆လ
(၅)ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္အခ်ိန္ ၇ႏွစ္၆လ
(၆)လမ္းေလွ်ာက္ခ်ိန္၊အျခား
ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ခ်ိန္ ၆နွစ္၊၃လ
(၇)အိမ္သာတက္ခ်ိန္။ေရခ်ိဳးခ်ိန္ ၂ႏွစ္၆လ
(၈)ဘာမွမလုပ္ဘဲကုန္လြန္ေသာအခ်ိန္ ၂ႏွစ္၆လ
နာရီစက္ျမည္သံေပၚထြက္လာတိုင္း ကြ်ႏု္ပ္တို႔တစ္သတ္တာဘ၀၏ အခ်ိန္ကာလ အစိတ္အပိုင္း
တစ္ခု သည္ အၿမဲတမ္းကုန္လြန္သြားသည္။ကြ်ႏု္ပ္တို႔အသက္ကအေရွ႔သို႔တက္လာျပီး ကုန္လြန္သြားေသာ
အခ်ိန္ေတြက ေနာက္မွာက်စ္ခဲ့သည္။ ထိုက်န္ရစ္ေသာအခ်ိန္ေတြကိုဘယ္နည္းႏွင္းမွ ျပန္ေခၚမရႏိုင္ေတာ့
ေခ်။ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေခၚႏီုင္ေတာ့။
က်ြန္ဳပ္တို႕ဘာမွအသံုးမခ်ဘဲကုန္လြန္သြားေသာထိုခဏ၊ထိုနာရီ၊ထိုေန႔၊ထိူရက္သတၱပတ္၊ထိုလ၊ထိူနွစ္ဟူေသာအခ်ိန္ကာလသည္ က်ြန္ဳပ္တို႔အားတေန႔ေသာအခါ ဘ၀တရားခြင္တြင္စြဲခ်က္တင္စြပ္စြဲမည္႔တရားခံျပသက္ေသပင္ျဖစ္၏။က်ြန္ဳပ္တို႔သည္ဘ၀တြင္တန္ဖိုးအရွိဆံုးေသာအရာကိုအက်ိဳးမဲ႔ျဖဳန္းတီးျပစ္ေၾကာင္းကိုထိုအခ်ိန္ကာလကပင္သက္ေသထြက္ဆိုေပလိမ္႔မည္။အဘယ္႕ေၾက
ာင္႔ဆိုေသာ္ “အခ်ိန္သည္ ဘ၀၊ဘ၀သည္အခ်ိန္”ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔တည္း။
တိုးတက္လိုလွ်င္အခ်ိန္ကိုေခ်ြတာရမည္။အက်ိဳးရွိေအာင္အသံုးခ်ရမည္။မိတ္ေဆြတို႕အေနျဖင္႔တေန႔မွာအနည္းဆံုး ၁၅ မိနစ္နွုန္းျဖင္႔သာဘာသာရပ္တခု၊လုပ္ငန္းတခုကို တနွစ္တိတိေလ႔လာမည္၊ လုပ္ကိုင္မည္ဟူရ်္မ်ားပင္ ဘ၀စီမန္ကိန္းခ်ဘူးပါသလား။
“တေန႔မွာ၁၅မိနစ္နွုန္းျဖင္႔စာေပပညာရပ္တခုခုကို မွနမွန္္ဖတ္ရွဳေလ႔လာသြားမည္ဆိုရင္အဲ႔ဒီလူရဲ႔ပညာအဆင္႔အတန္းဟာေလးနွစ္ေက်ာ္တဲ႔အခါတကၠသိုလ္ပညာအဆင္႔အတန္းနဲ႔ ညီမွ်လိမ္႔မယ္” ဟုဟားဗတ္ တကၠသိုလ္ဥကၠ႒ ေဟာင္းပါေမာကၡ အီလီေယာ႔ က ဆိုဖူးသည္။တေန႔ ၁၅မိနစ္အခ်ိန္ပိုင္းကေလးပင္လွ်င္ က်္မွ် အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားလွ်င္တေန႔မွာမိနစ္(၆၀)တနာရီသာအခ်ိန္ေပးနိုင္မည္ဆိုပါကမည္မွ်အက်ိဳးရွိမည္ကိုေတြးၾကည္႔ေစခ်င္သည္။
က်ြန္ဳပ္တို႔လူအမ်ားစုသည္ပညာဗဟုသုတ၏တန္ခိုးစြမ္းအားကိုအျပည႔္႔အ၀မသိၾကေခ်။ထိုစြမ္းအားသည္တေန႔တာ၏၁၅မိနစ္၊မိနစ္၆၀ အခ်ိတ္ပိုင္းကေလးထဲတြင္တည္ရွိေနၾကာင္းမသိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
က်ြန္ဳပ္တို႔အမ်ားစုသည္နိုင္ငံေရး၊၊စီးပြားေရး၊လူမွုေရးကိစၥရပ္မားတို႔အတြက္အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစားေနၾကသည္။သို႔ေသာ္မိမိတို႔ဘ၀တိုးတက္ေရးအတြက္တန္ဖိုးမျဖတ္နိဳင္ေသာအခ်ိန္နာရီေခ်ြတာေရးနွင္႔ အခ်ိန္ကိုအျပည္႔အ၀အသံုးခ်ေရး ကိုအေလးေပး ရ်္ စဥ္းစားလုပ္ကိုင္သူကားလက္ခ်ဳးေရတြက္ ရ်္ပင္ရနိဳင္ေကာင္း၏။“အလုပ္ကိစၥ၊လူမွုေရးကိစၥေတြမ်ားလြန္းလို႔စာဖတ္ခ်ိန္၊ေလ႔လာခ်ိန္ေတာင္မရွိပါဘူး”ဟုဂုဏ္ယူေသာေလသံျဖင္႔ေျပာရ်္အခ်ိန္ျဖဳန္းေသာသူကိုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔ရပါလိမ္႔မည္။အခ်ိန္ျဖဳန္းေသာအက်င္႔သည္မူးယစ္ေဆး၀ါးလိုပင္စြဲျမဲတတ္၏။စြဲျမဲသြားလွ်င္အပ်င္းၾကီးပ်င္းသြားျပီးျပန္ျပင္ရန္မွာအလြန္ခက္သည္။ထို႔ေၾကာင္႔ၾကီးပြားလိုလွ်င္အခ်ိန္ကိုေလးစားျပီးကိုယ္႔အားကိုယ္ကိုးတက္လမ္းရွာပါ။ကိုယ္႔အားကိုယ္ကိုးက်ိဳးစားခ်င္းအေလ႔အက်င္႔သည္လူတေယာက္၏ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စကိုနွစ္ဆ၊သံုးဆ၊ေလးဆ၊အထိအားျဖည္႔တိုးပြားေပးနိဳင္ေၾကာင္း ပညာရွိၾကီးမ်ား၏ ေျပာဆိုဆံုးမမွုမ်ားကိုမွ်ေ၀ခံစားနိဳင္ေစရန္ “သူ႔အေတြး-သူ႔အျမင္”က႑မွတင္ျပလိုက္ရပါသည္။
ေကာင္းညြန္႔ေ၀(ေရစၾကိဳ) 
