Posts

Showing posts from 2014

“စိန္တတင္း ဂ်င္းတတက္ အမွားေတြကိုဖ်က္” ေအာင္ေကာင္းမြန္(လား႐ိႈး)

          ခရစ္သကၠရာဇ္ ၂၀၀၃-ခုႏွစ္၏ ေႏြဦးကာလ မတ္လ၏ ေန႔ရက္မ်ားမွာပင္ျဖစ္ေလေတာ့၏။ ကၽြႏု္ပ္သည္ မဟာေက်းဇူးရွင္ႀကီးျဖစ္ေသာ အဘေဒါက္တာမင္းသိခၤေနထိုင္ရာ ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕အစြန္ မရမ္းတလင္းေတာစပ္ရွိ အယူေတာ္ မဂၤလာၿခံဆီသို႔ စတင္ၿပီးေရာက္ရွိသြားေတာ့၏။           ၿခံအတြင္းတြင္ အဘထုလုပ္ထားေသာ ႐ုပ္ထုမ်ားစြာလည္းရွိ၏။ ဂမုန္းၿခံႀကီးတစ္ခုကိုလည္းေတြ႕ျမင္ရ၏။ ထိုဂမုန္းၿခံ၏ နံေဘးတြင္ လြန္စြာလွပေသာတိုက္အိမ္ေလးတစ္လံုးေဆာက္လုပ္ထား၏။  ထိုတိုက္အိမ္ေလး၏ေရွ႕တြင္ ေရကန္တစ္ခုရွိေနေသးေတာ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုအိမ္ေလးသည္ ေနထိုင္ရသူအတြက္ လြန္စြာစိတ္ခ်မ္းသာဖြယ္ရွိသည္ဟု ကၽြႏု္ပ္တစ္ေယာက္တည္း ေတြးေတာေနမိ၏။ ထိုအခ်ိန္၌မွာပင္ ထိုအိမ္ေလးအတြင္းဆီမွ လြန္စြာတည္ၾကည္ခံ့ညားၿပီး သံလိုက္ဓါတ္မ်ား လိႈင္းလံုးထ၍ထြက္လာသကဲ့သို႔ထင္မွတ္ရသည့္

“ေဒါသႀကီးေနရင္ စကားမေျပာနဲ႔”ေအာင္ေကာင္းမြန္(လား႐ိႈး)

                                    တေန႔သ၌ လား႐ိႈးၿမိဳ႕စြန္ ရန္တိုင္းေအာင္ဆုေတာင္ျပည့္ဘုရားအနီး                                                         ေရႊလီရတနာရပ္ ကၽြႏု္ပ္၏ေနအိမ္သို႔ အသက္(၅၀)အရြယ္ခန္႔ရွိေသာ  အမ်ဳိးသမီးႀကီးတစ္ဦးသည္ အလည္အပတ္ေရာက္ရွိလာေလ၏။  ၄င္း၏အမည္ကား“ေဒၚအုန္းျမင့္”ဟူ၍ပင္ျဖစ္၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္က်ြန္ုပ္သည္က်ြန္ုပ္တပည့္တဦးအားအလုပ္တခုခိုင္းကာအလြွဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ ပင္ထပ္ခါတလဲလဲျဖစ္ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ပင္လြန္စြာမွပင္ေဒါသထြက္၍ထိုတပည့္ျဖစ္ သူအားၾကိမ္း၀ါးေျပာဆိုေနမိ၏။သို႕ပါေသာ္လည္းေဒၚအုန္းျမင့္ အားျမင္လွ်င္အနည္းငယ္စိတ္ထိန္းရေတာ့၏။ထို႕ေနာက္တြင္ဧည့္သည္ျဖစ္သူေဒၚအုန္းျမင့္အားဧည့္ခံ စကားဆို၏။  ၄င္းေဒၚအုန္းျမင့္သည္ယခင္ကၽြႏု္ပ္ထံသို႔မၾကာခဏေရာက္ရွိေလ့ရွိေသာ ဧည့္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း လတ္တေလာတြင္ မလာသည္မွာ အေတာ္ပင္ၾကာေလၿပီျဖစ္၏။  ၎ကိုျမင္လွ်င္ကၽြႏု္ပ္သည္ကား ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈအား  အေၾကာင္းျပဳ၍ လြန္ေလၿပီးေသာ အခ်ိန္ဆယ္စုႏွစ္မ်ားဆီသို႔  မသိမသာေတြးမိေလ၏။ ထိုိုသို႕ေတြးရင္းပင္ေစာေစာကထြက္ေနေသာေဒါသမ်ားလည္းေျပသြားေလေတာ့၏။  ေဒၚအုန္းျမင့္သည္ကၽြႏု္ပ္ငယ္စဥ္ရပ္ကြက္အတြင္းေနထိုင္စ

လာဘ္ရႊင္ေစေသာအေဆာင္

Image
အထက္ပါ အေဆာင္ကို နံ႔သာျဖဴ ဆြတ္ျဖန္း၍ ျဖစ္ေစ ၊ သို႔မဟုတ္ မျပင္း လြန္းေသာ အေမြး နံ႔သာျဖင့္ ဆြတ္ျဖန္း၍ ျဖစ္ေစ ေဆာင္ပါက လာဘ္လာဘ အရာတြင္ ေကာင္း၏။

ပီယသိဒၶိအေဆာင္

Image
ေဟာဒီ အေဆာင္ကေလးကေတာ့ ပီယ အေဆာင္ပါပဲ။ ေဆာင္႐ံု သက္သက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဖေယာင္းတိုင္မွာ ပတ္။ မီးထြန္းၿပီး ကိုယ္ရည္ရြယ္တဲ့ သူကို ေမတၱာပို႔ရင္ေတာ့ ထူးျခားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္

၀ါစိမ္းနီ ဘုရားထုလုပ္ကိုးကြယ္နည္း အေသးစိပ္

Image
  ဧ၀ံ အစိႏိၱယာ ဗုဒၶါ ၊ ဗုဒၶ ဂုဏာ အစိႏိၱယာ အစိႏၱိေယ ပသႏၷနံ ၊ ၀ိပါေကာ ေဟာတု မမ အစိႏိၱေယာ။ အင္း၀ေခတ္တြင္ျဖစ္၏။ အင္း၀ဘုရင္သည္ ဗားမဲ့ဆရာေတာ္ကို လြန္စြာယုံႀကည္ ကိုးကြယ္၏။ ထိုအတူ နန္းတြင္းသူ နန္းတြင္းသား မင္းညီမင္းသား ၀န္ႀကီး၀န္ကေလး ၊ အမတ္ ၊ ကလန္ ၊ သံပ်င္မွအစ တိုင္းသူျပည္သား ဆင္းရဲသား မိလကၡဴ တို႔ပါမက်န္ ဆရာေတာ္အား

(မေနာမယထမင္း၀ိုင္း)“အုန္းသီးထဲကို ၾကက္သားထည့္၍ ဖြဲမီးျဖင့္ဖုတ္ေသာ ဟင္းတစ္မ်ိဳး”မင္းသိခၤ

တစ္ေန႔သ၌ ကြ်ႏ္ုပ္ေနထိုင္ရာ ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕အစြန္းမရမ္းတလင္းေတာစပ္ရွိ အယူေတာ္မဂၤလာၿခံသို႔ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ငယ္စဥ္က တစ္ရပ္တည္းေနခဲ့ဖူးေသာ ကိုပီတာဆိုေသာ လူႀကီးတစ္ဦး ေရာက္လာေလ၏။ ထိုလူႀကီးသည္ ကြ်ႏ္ုပ္ကို လြန္စြာခင္မင္၏။ ကြ်ႏ္ုပ္ကို ေတြ႕လွ်င္ ေတြ႕ခ်င္း ထိုလူႀကီးက .. “ ေဟ့… ေအာင္ထြန္း၊ဂြတ္ဒ္ေမာ နင္း၊ဂြတ္ဒ္ႏိုက္..” ဟု ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေလ၏။ “ကိုပီႀကီးကေတာ့ လုပ္ၿပီး ဂြတ္ဒ္ေမာနင္းဆိုလည္း ဂြတ္ဒ္ေမာ နင္းေပါ့ေမာနင္းေပါံ၊ ဂြတ္ဒ္ႏိုက္ဆိုလည္း ဂြတ္ႏိုက္ေပါ့ဗ်ာ” ဟု ကြ်ႏ္ုပ္ကေျပာလိုက္ရာ ၎က.. “ မေန႔ညက တည္းက ကိုယ့္လူဆီလာဖို႔ စိတ္ေရာက္ေနတာ၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဂြတ္ဒ္ႏိုက္လို႔ေျပာတာ၊ ေရာက္လာတာက

(မေနာမယထမင္း၀ိုင္း)“ေထာပတ္ထမင္း ၾကက္သားဟင္းႏွင့္ ပဲနီေလးဟင္းခ်ိဳ”မင္းသိခၤ

တစ္ေန႔သ၌ ကြ်ႏ္ုပ္ေနထိုင္ရာ ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕အစြန္၊ မရမ္းတလင္းေတာစပ္ရွိ အယူေတာ္မဂၤလာၿခံသို႔ ကြ်ႏ္ုပ္၏ မိတ္ေဆြရင္း ကိုပီတာဆိုသူ ေရာက္ရွိလာျပန္၏။ ကိုပီတာသည္ စိတ္မႏွံ႕သူတစ္ဦးျဖစ္၏။ သူသည္ ကြ်ႏ္ုပ္ကို ျမင္လွ်င္ျမင္ခ်င္း .. “ေဟ့.. ဖိုးေအာင္ထြန္း၊ ဂြတ္ဒါေမာနင္း..ကြတ္ဒ္ႏိုက္” ဟု ႏုတ္ဆက္ေလ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္က ၎အား.. “ ဘာဟင္းနဲ႔ ထမင္းစားမလဲ၊ ေစ်းသြားမလို႔..” ဟု ေျပာရာ ၎က.. “ ဝက္သားကို သိပ္ႀကိဳက္ေပမဲ့ က်ဳပ္ဗိုက္က လက္မခံဘူး၊ စားမိတာနဲ႔ ေအာင့္လို႔ပါ၊ ကိုရင့္ရဲ႕ေစတနာကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ႏိုးဂြတ္ဒ္.” ဟု ေျပာေလ၏။ “ ဒီလိုဆို ဘာခ်က္ရမလဲဗ်ာ.. ေျပာစမ္းပါ၊ ခင္ဗ်ားကလည္း ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြခ်ည္း ေျပာ ေနေတာ့တာပဲ” ဟု