ဆရာ အောင်ကောင်းမွန်

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဘားလမ္း (ယခုမဟာဗႏၶဳလ ပန္းၿခံလမ္း) ထိပ္တြင္ ေဗဒင္လကၡဏာ ေဟာေျပာေနသည္ဟု ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္၏။ထိုေဟာေျပာေသာေနရာမွ အခန္းပိုင္ရွင္သည္ လြန္စြာေကာင္းပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုအိမ္ရွင္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ဧည့္သည္အခ်ိဳ႕မွာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ လုပ္ငန္းကို လြန္စြာ ဒုကၡေပးပါသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္ ေဗဒင္လကၡဏာ ေဟာေျပာေနစဥ္ အတြင္း ထိုသူမ်ားသည္ ေရဒီယိုကို က်ယ္ေလာင္စြာ ဖြင့္ျခင္း၊ သီခ်င္းက်ယ္ေလာင္စြာဆိုျခင္း၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး က်ယ္ေလာင္စြာ ျငင္းခံုျခင္း စေသာ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ ကြ်ႏ္ုပ္ ေဗဒင္လကၡဏာ ေဟာေျပာ ျခင္းအတြက္ အေႏွာင့္ယွက္ မ်ားစြာျဖစ္ေစပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “ဒီေနရာက ေျပာင္းမွပဲ” ဟု စိတ္ထဲ၌ ျဖစ္ေပၚခဲ့၏။ ေျပာင္းသည္္ဆိုရာ၌ လြယ္ကူလွသည္ မဟုတ္။ ကြ်ႏ္ုပ္အေနႏွင့္ ဆိုင္လခကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ေပးႏိုင္ေသာ္လည္း စေပၚကိုမူ မေပးႏိုင္ေပ။ ေပးစရာလည္း မရွိေပ။ ထိုအခ်ိန္၌မွာပင္ မိတ္ေဆြတစ္ဦးက “ ဒီမွာ ဆရာမင္းသိခၤ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အလုပ္နဲ႕ဆိုရင္ (၃၂)လမ္းထိပ္က ကိုသက္တင္၊ ေဒၚ၀တို႔ရဲ႕ အခန္းဟာ အေကာင္းဆံုးပဲဗ်။ ခင္ဗ်ား ေျပာၾကည့္ပါလား ” ဟု ေျပာရာ ကြ်ႏ္ုပ္က ထိုမိတ္ေဆြအား

^^^^^^^^^^^^^^  တစ္ေန႔သ၌ ကၽြႏု္ပ္သည္ တစ္ဦးတည္းပင္ လွ်င္ စီးကရက္တို႔ကို တလိပ္ၿပီးတလိပ္ ဖွာရင်း ပင္ ေတြးမိ ေတြးရာတို႔ကို ေတြးနေ​ေလမိေတာ့ ၏။ ကၽြႏု္ပ္ေတြးနေ​ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ကၽြႏု္ပ္၏ ဘ၀​ြဖတ်သန်းခဲ့ သမွ်တို႔ပင္ ​ြဖစ္ေလ၏။ ကၽြႏု္ပ္ဘ၀တြင္ ကၽြႏု္ပ္ေနထိုင္ခဲ့ရေသာအိမ်များႏွင့္ပတ္သက္၍လည္း ျပန္ လည္ ၍ေတြးၾကည့္ မိေလ၏။ မည္သုိ႔ပင္ ဆိုေစ ယခုအခါတြင္မူ ကၽြႏု္ပ္သည္ မွေးသမိခင်မွေးသဖခင်တို့ ႏွစ္ဦးႏွင့္ အတူ လားရှိုးၿမိဳ႕စြန္  ရန်တိုင်းအောင် ဆုတောင်းပြည့်မြို့ဦးစေတီတော် အနီးရှိ ေရႊလီရတနာ တိုးချဲ့ရပ်ကွက် တြင္ ေအးခ်မ္းစြာေနထိုင္ နေရၿပီျဖစ္၏။  လြန္စြာမှ စိတ္ၿငိမ္မႈရွိေသာ ေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္ အတြက္ေတာ့ ပုတီးစိပ္ရန္အတွက် လည်းေကာင္း၊ တရားထုိင္ရန္အတွက် လည္းေကာင္း၊ စာေရးရန္ အတြက္ပါ လွ်င္ အဆင္ေျပ၍ ေနရၿပီျဖစ္၏။  ထို႔ေၾကာင္ပင္ ကၽြႏု္ပ္သည္ ကံၾကမၼာႀကီ းကို ေက်းဇူးတင္မိသလို ကၽြႏု္ပ္  ယံုၾကည္စြာ အားထား ကိုးကြယ္လွ်က္ရွိေသာ ဆရာသခင္မ်ား အေပၚတြင္လည္း  အထူးကိုပင္ ေက်းဇူး တင္မိေတာ့၏။  ကၽြႏု္ပ္၏ မိဘႏွစ္ပါး အေပၚတြင္ ေက်းဇူ တင္မိသလို ကၽြႏု္ပ္၏ ပညာပိုင္းဆုိင္ရာ  ဆရာသခင္ မဟာေက်းဇူးရွင္ႀကီး  အဘ​ ဒေါက္တာ မင္းသိင်္ခ အားလည္း  အထူးပင္